Μνήμες ζαρτινιέρας ξύπνησαν ξανά στην Κύπρο μετά την προκλητική απόφαση του μόνιμου κακουργοδικείου λευκωσίας να αθωώσει τους 10 αστυνομικούς που ξυλοφόρτωσαν με απίστευτη αγριότητα 2 φοιτητές το Δεκέμβρη του 2005.
Μια απόφαση που προκάλεσε σοκ και οργή στη κοινή γνώμη και όλοι έσπευσαν να την καταδικάσουν, ακόμα και και κρατικοί αξιωματούχοι.
Οι υποκριτικές τους όμως δηλώσεις για το άδικο της απόφασης δεν μπορούν πλέον να ξεγελάσουν τον κόσμο για τις προθέσεις τους και τον ρόλο τους, ούτε να πείσουν εύκολα ότι πρόκειται απλά για μια λανθασμένη απόφαση της κατά τα άλλα ανεξάρτητης δικαιοσύνης, η για μεμονωμένο περιστατικό αστυνομικής βίας.
Αντιθέτως παρ όλες τις προσπάθειες πολιτικάντηδων, δημοσιογράφων, αστυνομικών, δικαστών, ακόμα και δικηγόρων(!) να υποβαθμίσουν το γεγονός ή να το παρουσιάσουν απλά ως ακόμα ένα σκάνδαλο, φαινόμενο διαφθοράς και διαπλοκής του δικαστικού σώματος και της αστυνομίας, σε μια περίοδο κρίσης θεσμών και αξιών όπως λένε οι ίδιοι, δεν κατάφεραν να κρύψουν τη γύμνια τους.
Και αυτό γιατί έχει γίνει ξεκάθαρο σε πολλούς με αυτό το γεγονός, ποιος είναι ο ρόλος των κατασταλτικών μηχανισμών του αστικού κράτους(μπάτσοι, δικαστές) αλλά και των ιδεολογικών μηχανισμών(μμε, σχολείο, εκκλησία) με τα όσα λέγονται αυτές τις μέρες, ιδιαίτερα μετά τις μαζικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας ενάντια στη απόφαση, που έγιναν έξω από τα όρια των κομμάτων και του πολιτικού συστήματος.
Προσπαθούν να τρομοκρατήσουν όποιον αμφισβητεί τη εξουσία των δικαστηρίων και της αστυνομίας και γενικά του αστικού κράτους και να δώσουν μήνυμα για το μέλλον. Η κοινωνική και πολιτική ανυπακοή και προπαντός η αντίσταση στις πολιτικές του κεφαλαίου θα τιμωρείται ώστε να μην υπάρχουν περιθώρια ανατροπής τους. Στα πλαίσια αυτά η αστυνομική βία θα επιβραβεύεται και θα δικαιώνεται από τον κρατικό μηχανισμό.
Όσο όμως αυτή η βία αποκαλύπτεται και εξαπλώνεται στη κοινωνία(ιδιαίτερα απέναντι στους μετανάστες με τις επιχειρήσεις σκούπας ενάντια σε εκατοντάδες από αυτούς), τόσο θα μεγαλώνουν και οι ομάδες πληθυσμού που θα αντιστέκονται σε αυτή με κάθε μέσο(χαρακτηριστική περίπτωση οι οπαδοί που αντιμετωπίζοντας μια σκληρή καταστολή με ξύλο και άμεση φυλάκιση με βάση τον τρομονόμο)
Ειδικά σήμερα που το αστικό κράτος το διαχειρίζεται η επίσημη αριστερά, η οποία δείχνει πολιτική αδυναμία να αντιμετωπίσει, πόσο μάλλον να συγκρουστεί με το βαθύ κράτος, είναι ξεκάθαρο σε πολλούς ποιος είναι και ο δικός μας ρόλος, νεολαία και εργαζόμενοι, απέναντι στη αστική εξουσία. Είναι ο δρόμος των ανεξάρτητων και συλλογικών αγώνων με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες για τη ανατροπή του σάπιου πολιτικού συστήματος. Αυτό ακριβώς φοβούνται και επιχειρούν να εκφοβίσουν όσους αγωνίζονται και αντιστέκονται, αλλά και να χειραγωγήσουν, να φέρουν στα μέτρα τους τις πρωτοβουλίες δράσης που γίνονται αυτές τις μέρες.
Όλα τα πολιτικά κόμματα και οι δορυφόροι τους στήριξαν το κυπριακό αστικό κράτος από ιδρύσεως του μέχρι σήμερα και προώθησαν μια πολιτική εθνικής ενότητας και ταξικής συνεργασίας, παρά τις όποιες διαφορές τους, έχοντας κυρίαρχα το άλλοθι του κυπριακού. Ακόμα και η επίσημη αριστερά που δεινοπάθησε από το παρακράτος ιδιαίτερα τη περίοδο 63-74 έμεινε πιστή σε αυτή τη πολιτική, στήριζε τις κυβερνήσεις από το 60 μέχρι σήμερα(με εξαίρεση τη δεκαετή διακυβέρνηση κληρίδη 93-2003) γι αυτό και σήμερα δεν μπορεί ούτε θέλει να ξηλώσει αυτούς τους μηχανισμούς γιατί αποτελεί κομμάτι της αστικής εξουσίας.
Σήμερα όμως όλο και περισσότερος κόσμος δεν τρώει το παραμύθι όλων αυτών που υπηρετούν το πολιτικό σύστημα, δεν εμπιστεύεται τους θεσμούς τους και επιλέγει να δρα ενάντια και έξω από αυτούς. Γι αυτό το κράτος αλλά και όσοι συνειδητά υπηρετούν το σύστημα βαφτίζουν ως τρομοκρατικές ακόμα και συμβολικές ενέργειες που αρνούνται τη διαμεσολάβηση από τους θεσμούς χειραγώγησης και στρέφονται ενάντια στην αυταρχικότητα των κρατικών μηχανισμών, όπως στη περίπτωση σύλληψης δύο ατόμων που το βράδυ της 21/3 προσπάθησαν να εκφράσουν την οργή τους ρίχνοντας συμβολικά μαύρη μπογιά στους τείχους των δικαστηρίων, ενέργεια που όλοι έσπευσαν να καταδικάσουν.
Όλα αυτά όμως δείχνουν ότι φοβούνται. Τρέμουν μπροστά στη ιδέα δημιουργίας ενός κινήματος που όχι μόνο θα αμφισβητεί αλλά και θα συγκρούεται ανοικτά με τις πολιτικές τους δημιουργώντας τους όρους να ανοίξουμε τη προοπτική και να παλέψουμε για μια άλλη κοινωνία δικαιοσύνης, ισότητας και ελευθερίας. Και τώρα με τη δυναμική που δημιουργείται πρέπει να δείξουμε ότι είμαστε αποφασισμένοι να το πράξουμε
ΝΕΟΛΑΙΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
Η συνάθροιση των ζώων
Πριν από 5 εβδομάδες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου