6 Δεκέμβρη 2008 – 6 Δεκέμβρη 2011
Με το σταμάτημα της καρδιάς του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, το βράδυ της έκτης Δεκεμβρίου του 2008, χιλιάδες άλλες στην Ελλάδα και σε ολόκληρο τον κόσμο, χτύπησαν γρηγορότερα. Η εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου μαθητή από τον αστυνομικό ειδικό – φρουρό Κορκονέα και τον συνεργό του Σαραλιώτη, ήρθε να προστεθεί στον μακρύ κατάλογο των θυμάτων αστυνομικής βίας. Ένας κατάλογος που αποδεικνύει πως το γεγονός, καθόλου τυχαίο δεν ήταν. Η είδηση της δολοφονίας εξαπλώθηκε τότε μεμιάς. Χιλιάδες νέοι άνθρωποι, μαθητές, φοιτητές, νέοι εργαζόμενοι αλλά και μεγαλύτεροι ξεχύθηκαν στους δρόμους, απαιτώντας την καταδίκη των φυσικών και ηθικών αυτουργών της δολοφονίας, ενάντια στην αστυνομική βία. Πίσω από τη “βία του θεάματος” που εσκεμμένα και επανειλημμένα η πλειοψηφία των Μ.Μ.Ε. παρουσίαζε, βρισκόταν η οργή της νεολαίας, που εκφράστηκε ποικιλοτρόπως εκείνες τις τρεις βδομάδες της “ταραχής”.
Μαθητές και φοιτητές, αποφάσιζαν μέσα από τις γενικές τους συνελεύσεις να καταλάβουν τα ιδρύματά τους, συμμετέχοντας σε πολύωρες καθημερινές κινητοποιήσεις. Η ακύρωση της προκαθορισμένης πανεργατικής απεργιακής κινητοποίησης από ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ δεν εμπόδισε χιλιάδες εργαζομένων να ενωθούν με το ποτάμι της συσσωρευμένης οργής, που απαιτούσε να πέσει η κυβέρνηση των δολοφόνων μαζί με τους νόμους και τις διατάξεις που δολοφονούσαν καθημερινά τη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς. Η μαχητική νεολαιίστικη έκρηξη θα δώσει άλλη πνοή στους αγώνες που θα έρχονταν. Μία ολόκληρη γενιά έμαθε τι σημαίνει να αγωνίζεσαι, να διεκδικείς. Και προ πάντων απέδειξε πως η περιβόητη γενιά του καναπέ ήταν ονείρωξη όσων την ήθελαν υποταγμένη.
Τρία χρόνια μετά και το όνομα του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου συνεχίζει να ξυπνά μνήμες. Τρία χρόνια μετά, και η βαναυσότητα των δυνάμεων καταστολής μεγαλώνει, με στόχο να τρομοκρατηθεί ένας ολόκληρος λαός, που δε σταματά να ζητά Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία. Τρία χρόνια και γενιά του Αλέξη είναι η ίδια η ελληνική κοινωνία. Η νέα χούντα των τραπεζιτών, η χούντα της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΛΑΟΣ και των Ε.Ε. - Δ.Ν.Τ. αποδεικνύει καθημερινά τη λαϊκή ρήση: “όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος”. Γιατί όταν ο λαός δε θέλει, δεν υπάρχουν για την αστική τάξη και πολλές επιλογές. Η αστυνομική βία και καταστολή στις κινητοποιήσεις ξεπερνούν κάθε προηγούμενο. Η επιβολή μίας νέας οικονομικής και πολιτικής πραγματικότητας επιβάλλει την επιστράτευση όλων των μέσων καταστολής, με κάθε κόστος, ακόμα και σε ανθρώπινες ψυχές. Και όλα αυτά τη στιγμή που Κορκονέας και Σαραλιώτης πέφτουν “στα μαλακά”(ήδη ο Σαραλιώτης είναι ελεύθερος)..
Τρία χρόνια δεν είναι πολλά. Η Ελλάδα, η Χιλή, η κατειλημμένη Wall Street και τα κινήματα σε χιλιάδες πόλεις του κόσμου, δεν είναι μακριά.
Κι εδώ, στη χώρα μας, το ίδιο παιχνίδι, με διαφορετική ίσως πλοκή παίζεται καθημερινά. Η βία του καπιταλιστικού συστήματος, που εκφράζεται είτε με περιστατικά ωμής αστυνομικής βίας, είτε με την ωμή βία της ανεργίας, της μείωσης του μισθού και της περικοπής των κοινωνικών δαπανών, υπάρχει και εδώ. Στην ”δημοκρατική” μας Κύπρο δέκα αστυνομικοί αθωώθηκαν για τον ξυλοδαρμό 2 φοιτητών και συνεχίζουν ανενόχλητοι το θεάρεστο έργο τους, τη ίδια ώρα που εκατοντάδες μετανάστες σαπίζουν εδώ και χρόνια στις φυλακές, κρατούμενοι ακόμα και κατά παραβίαση των σχετικών νόμων, με σκοπό τη απέλαση τους. Αυτά είναι τα αποτελέσματα του μεσαιωνικού καθεστώτος υπερεκμετάλλευσης που έχουν επιβάλει στους μετανάστες, που πλέον το ζουν και οι κύπριοι εργαζόμενοι στο πετσί τους, με τις απολύσεις, το πάγωμα και τη μείωση των μισθών, τις περικοπές στη ΑΤΑ και τις κοινωνικές παροχές. Όλα αυτά εφαρμόζονται ήδη στα μέτρα για τη δήθεν εξυγίανση της οικονομίας και εμπεριέχονται και στον προϋπολογισμό του κράτους για το 2012.
Φορτώνουν στους εργαζομένους τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης, τα χρέη και τα ελλείμματα που το κεφάλαιο δημιούργησε. Τη ίδια ώρα το κράτος χαρίζει δις στις τράπεζες που συνεχίζουν να αυξάνουν τα κέρδη τους. Η ανεργία στην Κύπρο έχει φτάσει στο μεγαλύτερο ποσοστό, ενώ οι εργασιακές συνθήκες γίνονται ακόμα πιο απάνθρωπες(είχαμε και φέτος δεκάδες εργατικά ατυχήματα-δολοφονίες).
Η φονική έκρηξη στο Μαρί ανέδειξε ακόμα μια όψη της δολοφονικής πολιτικής του συστήματος, που μπροστά στο κέρδος και τις στρατηγικές συμμαχίες με τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δεν λογαριάζει την ανθρώπινη ζωή. Μια πολιτική που στήριξαν όλες οι δυνάμεις που υπηρετούν το σύστημα γι αυτό και αυτή η έκρηξη τίναξε στον αέρα κάθε αξιοπιστία των θεσμών του κράτους, της κυβέρνησης, του στρατού, της αστυνομίας, της πυροσβεστικής, της βουλής και των πολιτικών κομμάτων. Τώρα μάλιστα καλούν πάλι τον λαό να πληρώσει τα σπασμένα, ετοιμάζοντας σκληρά μέτρα όπως αυτά που προαναφέραμε, με πρόσχημα το τραγικό γεγονός. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά συνεχίζουν και εντείνουν τη καταστροφική πολιτική τους, με τη στρατηγική συμμαχία με το κράτος στρατοκράτη, το Ισραήλ. Μια συμμαχία που δεν πρόκειται να φέρει κέρδη για τους λαούς, αλλά περισσότερα χρέη. Η αρπαγή και εκμετάλλευση των ΑΟΖ και του φυσικού αερίου, θα γίνει με τους όρους που επιβάλει το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο. Από τη άλλη, όποιος νομίζει ότι αυτές οι κινήσεις φέρνουν σταθερότητα, ειρήνη ή οδηγούν σε καλύτερη επίλυση του Κυπριακού, βαδίζει στα χνάρια των πολεμοκάπηλων που προκάλεσαν όλες τις τραγωδίες στην Κύπρο.
Τον Αλέξη λοιπόν δεν πρόκειται να τον ξεχάσουμε. Όπως δεν θα ξεχάσουμε τον Κουμή, την Κανελλοπούλου, τον Καλτεζά και τόσους άλλους νεκρούς του κινήματος. Δε θα ξεχάσουμε μέχρι να καταδικαστεί η πολιτική που οπλίζει το χέρι του δολοφόνου, η πιο βάρβαρη πολιτική που προωθούν οι κυβερνήσεις σε Ελλάδα, Κύπρο και σε ολόκληρο τον κόσμο. Πολιτική που έχει εσωτερικό της στοιχείο την κρατική βία και καταστολή σε βάρος του κινήματος και των αγωνιστών του. Που στοχεύει να ξεπετάξει στον τέταρτο κόσμο της φτώχειας και της ανέχειας τους εργαζόμενους, να λεηλατήσει κατακτήσεις και δικαιώματα, να εμπορευματοποιήσει – ιδιωτικοποιήσει – ξεπουλήσει ότι υπάρχει, κινείται και αναπνέει. Δε θα ξεχάσουμε έως ότου δοθεί απάντηση από το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα, που θα μπορεί να διεκδικεί μία άλλη ζωή και ένα άλλη κοινωνία, που θα μπορεί να νικά.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΠΟΡΕΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 2/12 19:30 ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑ
